بررسی میزان صدمات سیتوژنتیکی ناشی از پرتوهای یونیزان طی زمان های مختلف انکوباسیون سلول ها با iudr در مدل کشت اسفرویید از سلول های گلیوما به روش کامت

زمینه و هدف: 5-ایدو2-دئوکسی یوریدین(iudr)، آنالوگ تیمیدین و به عنوان حساس کننده پرتوی سلول های سرطان انسانی در in vitro و in vivo شناخته شده است. مطالعات بر روی اسفروییدها نشان داده است که افزایش زمان انکوباسیون iudr سبب افزایش برداشت سلول ها می شود. هدف از این مطالعه، بررسی میزان صدمات سیتوژنتیکی ناشی از پرتوهای یونیزان طی زمان های مختلف انکوباسیون سلول ها با iudr در مدل کشت اسفرویید و تعیین زمان لازم انکوباسیون جهت ایجاد بیشترین حساسیت سلولی است. روش بررسی: در این مطالعه بنیادی ـ کاربردی، از خط سلولی u87mg با منشاء گلیوما استفاده شد که به صورت اسفرویید با دو قطر 100 و 300 میکرومتر کشت داده شد. اسفروییدها طی زمان های یک، دو و سه زمان دو برابر شدن حجم اسفرویید با غلظت µm1 از iudr انکوبه شدند. پس از تیمار دارویی و 2gy پرتودهی با گامای کبالت 60(60 co)، میزان آسیب های وارده به dna سلول به روش کامت قلیایی اندازه گیری شده، سپس براساس آزمون آماری t-test بررسی شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داده است که با افزایش زمان انکوباسیون اسفروییدها با iudr، میزان آسیب های پرتوی به dna در هر دو قطر افزایش یافت و میزان آن در اسفروییدهای به قطر 300 میکرومتر بیشتر از 100 میکرومتر بوده است. مطالعات نشان داده است که با افزایش زمان انکوباسیون از یک زمان دو برابر شدن حجم اسفرویید به دو زمان، افزایش معنی داری در میزان آسیب های وارده به dna مشاهده می شود. در حالی که از دو زمان به سه زمان دو برابر شدن حجم اسفرویید، آسیب قابل ملاحظه ای به dna وارد نمی گردد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، عملاً انکوباسیون سلول ها طی دو زمان دو برابر شدن حجم اسفرویید نسبت به یک و سه زمان دو برابر شدن حجم اسفرویید، زمان مناسب تری جهت ایجاد حساسیت پرتوی است.